Interview With Tasos Lazarides Of Poshfashion

O Tάσος Λαζαρίδης, γνωστός και ως Poshfashion, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα κι ευγενικά άτομα που θα μπορούσε κανείς να γνωρίσει. Aριστούχος φιλόλογος με πάθος για τη μόδα και την τέχνη είναι μία πραγματικά ξεχωριστή προσωπικότητα, πολυπράγμων κι εργασιομανής που κατάφερε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα με το blog του Poshfashionnews.com, να ενημερώσει και να προβάλει με τον καλύτερο τρόπο Ελληνες σχεδιαστές, καλλιτέχνες, δημιουργούς και οποιαδήποτε φιλανθρωπική εκδήλωση συμβαίνει στη χώρα μας στο εξωτερικό με μεγάλη απήχηση.  Αν δεν είχατε ακούσει το όνομά του ως τώρα είναι βέβαιο πως πολύ σύντομα αυτό θα αλλάξει. Η Starbags θαυμάζει και στηρίζει τα «αστέρια» της χώρας μας και μέσα από μία σειρά συνεντεύξεων τα προβάλλει. Ας γνωρίσετε λοιπόν τον χαρισματικό Τάσο και το πολύ επιτυχημένο Poshfashion καλύτερα μέσα από τη συνέντευξη που ακολουθεί.

---

 

Tasos Lazarides, also known as Poshfashion is one of the most interesting and polite human beings one could ever meet. A first class philologist, with a passion for fashion and for art, he truly is a unique personality, a multi-tasker and workaholic who has managed in a very short time period, through his blog Poshfashionnews.com, to effectively promote abroad, in the best possible way, Greek designers, artists, creators and any philanthropic event going on in our country. If you had not heard of him until now, one thing is for sure, soon that will change. Starbags admires and supports our country’s “stars” and through a series of interviews, promotes them. So get to know the charismatic Tasso and the very successful Poshfashion even better through the interview which follows.

Τάσο, πολύς κόσμος στη χώρα μας δεν γνωρίζει τι σημαίνει blog, μπορείς να δώσεις μία σύντομη και κατανοητή ερμηνεία του όρου και σε τι διαφέρει από τη δημοσιογραφία;

Το blog αποτελεί τρόπον τινά ένα προσωπικό ημερολόγιο το οποίο μοιράζεσαι στο διαδίκτυο. Εκεί γράφει κανείς ό,τι θέλει και το δημοσιοποιεί ώστε να καλύψει μια ανάγκη για επικοινωνία με τους άλλους, που πολλές φορές εκλείπει σήμερα. Η βασική διαφορά με την επαγγελματική δημοσιογραφία εντοπίζεται για εμένα στον απόλυτα προσωπικό τόνο, με την έννοια ότι μπορεί κανείς να λέει, δηλαδή να γράφει, ό,τι θέλει χωρίς όρια λέξεων, δεσμεύσεις εργοδοτών και πολιτικές γραμμές που πρέπει να ακολουθήσει "εκ των άνω". Αν το περιέγραφα με μια εικόνα, θα έλεγα ότι το blog είναι σαν ένα δωρέαν ταξίδι με αεροπλάνο στο οποίο έρχονται ως επιβάτες όσοι το επιθυμούν, αλλά καλώς ή κακώς πιλότος παραμένει ένας, ο blogger.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα του Poshfashion blog; Τι ακριβώς κάνει το blog σου, ποιοι ήταν οι στόχοι σου και τι έχεις καταφέρει ως τώρα;

Η ιδέα ξεκίνησε πριν από έναν χρόνο περίπου, όταν πολλοί στο περιβάλλον μου έβλεπαν την αγάπη μου για τη μόδα και μου έλεγαν ότι θα πρέπει να ασχοληθώ πιο ενεργά με αυτήν. Πράγματι, στην ουσία πάντοτε είχα το "μικρόβιο" της μόδας που λογικά προέρχεται από την οικογένεια μου, καθώς οι γονείς μου συνεργάζονταν επί δεκαετίες με μεγάλους οίκους του Παρισιού.

Έτσι, η γέννηση του PoshFashion ήρθε τρόπον τινά ως κάτι το απολύτως φυσικό.

Οι φίλοι μου ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή και οι περισσότεροι εξ αυτών με στήριξαν όχι μόνο στην ιδέα αλλά και στην πράξη. Στην αρχή δεν είχα σαφείς στόχους, απλώς ήθελα να γράφω για τα τεκταινόμενα της μόδας που ούτως ή άλλως παρακολουθούσα ιδιωτικά. Έτσι, ένα μεγάλο μέρος του PoshFashion ξεκίνησε -και παραμένει- ενημερωτικό. Σιγά-σιγά η εξέλιξη των πραγμάτων με οδήγησε και σε άλλα μονοπάτια, όπως συνεργασίες με brands, φωτογραφήσεις, editorial, ακόμα και μια μίνι σειρά από αξεσουάρ που τώρα λανσάρουμε με τα υφάσματα "Ερωτόκριτος". Δεν γνωρίζω ποιό θα είναι το επόμενο βήμα μου, αλλά για εμένα το κριτήριο παραμένει το ίδιο: αυτό που κάνω θέλω να το τελειοποιώ μεν όπως μια επαγγελματική εργασία απαιτεί, αλλά ταυτόχρονα θέλω και να ψυχαγωγούμαι με την κλασική έννοια της λέξης, δηλαδή η ψυχή μου να οδηγείται κάπου ηθικά ανώτερα, να κερδίζω ψυχικά κάτι από αυτό. Σχετικά με όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα, πραγματικά δεν θέλω να τα σκέφτομαι ως επιτυχίες γιατί δεν θέλω να επαναπαύομαι. Προτιμώ το "συνέχισε" από το "μπράβο". Προτιμώ να σκέφτομαι ότι είμαι ακόμα στο πρώτο μου βήμα ώστε να συνεχίζω να παλεύω με την ίδια θέρμη. Προσωπικά είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου.

Πώς σε αντιμετώπισαν στη χώρα μας και πώς στο εξωτερικό? Υπάρχουν κοινά μεταξύ ελληνικών και ξένων blog;

Με εμένα έγινε κάτι παράδοξο: όταν πρωτοξεκίνησα αυτοί που πρώτα ενδιαφέρθηκαν για ό,τι έγραφα ήταν στυλίστες και ρεπόρτερ του εξωτερικού, κυρίως από την Νέα Υόρκη. Γι' αυτόν τον λόγο ακόμα και σήμερα, έναν χρόνο μετά, μεγάλο μέρος του αναγνωστικού μου κοινού προέρχεται από την Αμερική.

Στην Ελλάδα αντίθετα τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα: στην αρχή υπήρχε μεγάλη καχυποψία και απόρριψη. Έτσι, αναγκάστηκα να το παλέψω διπλά και πιο επίμονα. Βέβαια, βρέθηκαν και άνθρωποι, όπως ο Δημήτρης Στρέπκος και ο Τόλης Σκουλαριώτης, που με στήριξαν εξαρχής, όταν ακόμα το blog διαβαζόταν από ελάχιστους. Πάντως, τα ελληνικά blogs σε γενικές γραμμές δεν υστερούν, απλώς έχουν να αντιμετωπίσουν ένα επιπλέον εμπόδιο: ένα blog στο Μιλάνο ξεκινά με άλλες προοπτικές στον χώρο της μόδας, ενώ η Ελλάδα σου προσφέρει περιορισμένες δυνατότητες σε αυτό. Χρειάζεται να κάνεις, λοιπόν, πολλά ταξίδια και να το κυνηγήσεις περισσότερο.

Η εμφάνισή σου δεν περνάει απαρατήρητη. Μίλησέ μας γι αυτήν, είναι διαφορετικός στυλιστικά ο Τάσος από τον Poshfashion; Ξοδεύεις πολλά χρήματα γι αυτήν; Ποιούς θεωρείς καλοντυμένους/ες στη χώρα μας;

Η συγκεκριμένη ιδιαίτερη εμφάνισή μου στα shows είναι αυτό που για εμένα απαιτεί εν μέρει η μόδα: πέρα από την σοβαρότητά της ως μια τεράστια βιομηχανία, η μόδα είναι και τρόπος έκφρασης, όπως ακριβώς μια τέχνη. Εγώ μέσα από αυτόν τον τρόπο εκφράζομαι και εξωτερικεύω την ανάγκη μου για τέχνη, αλλά δεν είναι μόνο αυτό: μέσα από μια εκκεντρική εμφάνιση είναι αλήθεια ότι αποσπάς τα βλέμματα ώστε να προβάλλεις αυτό που θέλεις. Έτσι, αφενός καταφέρνω να προβάλλω το blog μου κι αφετέρου αυτά που φοράω, κάτι το οποίο είναι μέρος της δουλειάς μου και του brand promotion. Στην άλλη μου εργασία, ναι, ντύνομαι πιο συντηρητικά, γιατί αυτό απαιτεί  ο χώρος και η θέση μου εκεί. Θα έλεγα συμπερασματικά ότι το διαφορετικό ντύσιμο είναι μέρος μια "περσόνας", όπως εξάλλου κάθε τι που κάνουμε προσαρμοζόμενοι στο περιβάλλον που βρισκόμαστε. Αλλιώς π.χ. θα μιλήσει κανείς στο γήπεδο κι αλλιώς σε μια δεξίωση. Όλα χρειάζονται και συμβάλλουν σε μια πολυσχιδή και πολύπλευρη προσωπικότητα. Όσον αφορά στα χρήματα που ξοδεύω σε ρούχα, κάποτε όντως επένδυα πολλά, ίσως και υπερβολικά, ειδικά σε αξεσουάρ, π.χ. τσάντες και γυαλιά που είναι τα φετίχ μου. Πλέον, το έχω μετριάσει αρκετά, και επίσης χάρη στο blog έχω βοήθεια από ανθρώπους ώστε να λαμβάνω πολλά από αυτά δωρεάν.

Πώς έχει αλλάξει η ζωή σου από τον καιρό που ασχολείσαι με το blog;

Η ζωή μου από την μία έχει αλλάξει άρδην, από την άλλη καθόλου. Ναι, το blog μου έφερε νέες γνωριμίες, μερικές εξ αυτών πολύ ενδιαφέρουσες, νέες ευκαιρίες για ταξίδια, ανθρώπους που εκτιμούν το έργο μου και συμβάλλουν ακόμα και οικονομικά σε αυτό, νέες γνώσεις και νέες πόρτες στην πορεία μου.

Αν θέλεις να γίνω πιο συγκεκριμένος, αυτό που άλλαξε κυρίως στην νοοτροπία μου ήταν η απομυθοποίηση ορισμένων καταστάσεων και ανθρώπων. Επίσης, βλέποντας τα πράγματα εκ των έσω και αντιλαμβανόμενος τον κόπο που απαιτούν, έγινα πιο επιεικής και ήπιος στην κριτική που ασκούσα. Από την άλλη, όμως, όταν κάθομαι σπίτι μου, μόνος ή με τους φίλους μου, εκεί βλέπω σε εμένα τον Τάσο που ξέρω, κι αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να το χάσω. Μάλιστα, έχω τονίσει και έχω δώσει το πράσινο φως στους κοντινούς μου ανθρώπους να με επαναφέρουν αμέσως στην τάξη, ακόμα και με τη βία, αν ποτέ δουν ότι παίρνουν αέρα τα μυαλά μου.

Λύσε μας την απορία: Ασχολείσαι full time με το blog και full time με τη δουλειά σου (φιλόλογος). Πώς τα καταφέρνεις; Ποιο είναι το μυστικό;

Η εργασία μου καλύπτει μια βαθιά ανάγκη μου για πνευματικότητα. Από μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει έστω κάτι μέσα στην ημέρα: από εφημερίδες και περιοδικά μέχρι Καβάφη και Oscar Wilde. Οι σπουδές μου στην φιλολογία ήρθαν εντελώς φυσικά και η τωρινή μου θητεία στο διδακτορικό και τη διδασκαλία είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα και τις προσωπικότητάς μου. Θεωρώ ότι αν αυτό δεν υπήρχε, όχι μόνο θα ήμουν δυστυχής, αλλά και θα ήμουν εντελώς διαφορετικός ως blogger. Εξάλλου η μόρφωση ενός ατόμου  φαίνεται σε όλες τις περιστάσεις, από μια συζήτηση μέχρι τον τρόπο που κάθεται. Αν με ρωτάς πως συνδυάζονται θεωρητικά, θα σου έλεγα ότι η μόδα για εμένα είναι μια μορφή τέχνης. Το ίδιο και η γλώσσα, εξ ου και ενδιαφέρομαι πολύ για τη λογοτεχνία. Επομένως, για εμένα είναι μια διαφορετική όψη του ίδιου νομίσματος. Πρακτικά, όλο αυτό έχει απαιτήσει θυσίες στην προσωπική μου ζωή. Κατά τα άλλα πάντα βρίσκει ο άνθρωπος χρόνο για ό,τι αγαπά, και συνήθως όσοι επικαλούνται το αντίθετο απλώς αναζητούν προφάσεις.

Τι θα συμβούλευες τα νεαρά (και μη) παιδιά που θέλουν να γίνουν bloggers και να πετύχουν σαν εσένα;

Όλο αυτό  για εμένα ξεκίνησε ενστικτωδώς από μια εσωτερική ανάγκη να ασχοληθώ πιο ενεργά με την μόδα που αγαπώ. Πέραν όμως τούτου, πίσω από την λάμψη όλου αυτού του πράγματος κρύβονται πολλές ώρες εργασίας: από την επεξεργασία των φωτογραφιών και τις δημοσιεύσεις μέχρι τις απαντήσεις στην καθημερινή αλληλογραφία. Αν κοίταζα, λοιπόν, τώρα πίσω θα έλεγα ότι αυτό που απαιτείται είναι σκληρή δουλειά, ελάχιστες ώρες ύπνου και οπωσδήποτε καλοί τρόποι με όλους: από τους ταξιθέτες και τους φωτογράφους σε ένα show μέχρι τον ίδιο τον σχεδιαστή και τους ανθρώπους του τύπου.

Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον; Πώς θα ήθελες να δεις το Poshfashion να εξελίσσεται;

Θα ήθελα να δω τον εαυτό μου στα διεθνή fashion shows και events, συνδυάζοντας έτσι αρμονικά δύο μεγάλες μου αγάπες: τα ταξίδια και τη μόδα.

Τάσο, ποιο είναι το motto σου;

Γενικά με ό,τι καταπιάνομαι θέλω να το τελειοποιώ, γι' αυτό και πάντα υποστήριζα το δόγμα του "όλα ή τίποτα".  Ένα ακόμα που με εκφράζει παραφράζοντας την Wintour είναι το "head down, work up".

Tasos, there are many Greeks who have no idea what a blog is, could you give a brief yet comprehensible definition and tell us how it differs from journalism?

A blog is, in a way, a personal diary which one shares on the internet. One writes on it whatever he wants and makes it public so as to communicate with others, something which seems to be hard to do nowadays. One basic difference for me, from professional journalism, is that it is written in a totally personal tone, and one can say, or actually write, whatever he wants without a limit on words, or having to follow directions from an employer or be politically correct. If I had to describe it with one image, I would say that the blog is a free airplane trip on which anyone can travel, but whether you like it or not, there is only one pilot, the blogger.

How did the idea of Poshfashion blog come about? What exactly does your blog do, what were your aims and have you met them yet?

The idea began roughly a year ago, when many around me could see my love for fashion, and they advised me to take a more intense interest in it. It’s true; I always had the fashion “bug” which logically comes from my family as my parents worked for decades with major fashion houses in Paris. And so the birth of Poshfashion came about as something totally natural. My friends were by my side from the start and most of them supported me not only when I had the idea but whilst turning it into reality too. In the beginning I didn’t have exact aims; I just wanted to write about developments in fashion, which I privately followed anyway. That is why a large part of Poshfashion began as - and continues to be - informative. As time went by, I veered onto other areas too, such as collaborating with brands, photo shoots, editorial, even a small series of accessories which we’re now launching, with “Erotokritos” fabrics. I have no idea what my next step will be, but for me the criteria remain the same: I would like to perfect in what I do, as a professional should, but at the same time I want to be content with what I do, and entertained by it too; it’s good for the soul. As for what has happened up until today, I don’t want to think of it as success, as I don’t want to rest on my laurels. I prefer to hear “carry on” rather than “bravo”. I prefer to think that I am still on my first step so that I carry on fighting just as hard. Personally I am my strictest critic.

How where you received in Greece and what about abroad? Do Greek and foreign blogs have much in common?

It was quite strange how it happened for me: when I first started up, those who showed the most interest in me were reporters and stylists from abroad, especially from New York. And that is why, even now, a whole year later, a large part of my following comes from America.

On the other hand, things in Greece were tougher: at first there was much disdain and rejection. And so I had to fight twice as hard with twice as much patience. Of course there were people, such as Dimitris Strepkos and Tolis Skoulariotis, who supported me from the start, when the blog was read by very few. However Greek blogs are just as good as foreign ones, but they must face another hurdle: a blog in Milan starts up with different prospects in the field of fashion, whilst in Greece, you are offered fewer chances. So you need to travel more and chase it up much more.

One cannot help but notice your appearance. Tell us about it; is Tasos stylistically different from Poshfashion? Do you spend a lot on it? Who do you believe to be well turned out here in Greece?

My particular and unique appearance at the shows is what I believe fashion partly requires: apart from being a serious huge industry, fashion is also a way to express oneself, just like any other art. I express myself through it, and show my need for art, but it’s not just that: through an eccentric appearance you will be noticed and you will therefore be able to communicate what you want. And so, on the one hand I advertise my blog and also what I wear, which is also part of my job and brand promotion. At my other occupation I do dress more conservatively, as that is what my position in the workplace requires. Dressing differently is part of a “persona”. We all adapt our behaviour to different circumstances. For instance, one would speak differently at a football match, than he would at a formal cocktail. Everything has its need and can work in unison in a multifarious and multisided personality. As for the money I spend on my clothes, there was a time when I did spend a lot, probably too much, especially on accessories, e.g. bags and glasses which are my fetish. Nowadays, I’m more careful on what I spend and thanks to my blog, I now receive many items for free.

How has your life changed since you started writing your blog?

On the one hand my life has changed radically and on the other, not at all. Yes, the blog has brought me new acquaintances, many of which are very interesting, new opportunities to travel, people who appreciate my work and help it, even financially, new knowledge and new doors have been opened for me.

If you would like me to be more specific, the one thing that has really changed in my way of thinking is the debunking of particular situations and people. Also, by seeing things as they are, and by understanding how much work is needed, I have become more indulgent and not so quick to criticise others. On the other hand, when I am at home, alone or with friends, I see in me the Tasos I know, and that is something I don’t want to lose. In fact I have emphasized and given the green light to my nearest and dearest to always bring me back to earth, even violently if necessary, and to not let me get too big for my boots.

Tell us something: you work full time on the blog, and full time at your work, teaching literature. How do you do it? What’s your secret?

My work covers a huge need I have for the spiritual. I remember myself as a young child, reading every day: a newspaper or magazine, or even Kavafi and Oscar Wilde. It was totally natural for me to study literature, and my PhD now and my teaching are a very definite part of my character and personality. I believe that if I did not do these, I would not only be miserable, but also completely different as a blogger. One’s education shows in so many circumstances, from the way he can discuss to the way he holds himself. If you’re asking me how everything works together in theory, I would say that for me, fashion is a type of art. So is language, and that is why I have such an interest in literature. So, as far as I’m concerned, they are two different sides of the same coin. Practically speaking all of this has demanded sacrifices in my personal life. But one always finds time for things he loves, and those who claim any different, are simply looking for excuses.

What would you advise the young (and not so young) who would like to become bloggers and be as successful as you?

All of this for me started up instinctively from an internal need to work with fashion which I love so much. Apart from this, there are many hours of hard work hidden behind the glamour: from working on the photographs and the publications, to the daily replies to all the mail. If I now looked back, I would say that what is required is hard work, very little sleep and definitely politeness with all: from the ushers and the photographers at a show, to the designer himself and the people of the press.

What are you plans for the future? How would you like Poshfashion to develop?

I would love to see myself at international fashion shows and events, harmoniously combining my two loves: travel and fashion.

Taso, what is your motto?

Generally, anything I put my hand to, I want to perfect, and that is why I always support the dogma “all or nothing”. Something else which expresses me, if I may paraphrase Anna Wintour is “head down, work up”.